(Lat. handelingen). Benaming in het oude Rome voor het verslag van de handelingen en/of beschikkingen van senaat, comitiën (volksvergaderingen), magistraten en later ook van de keizer. Sinds C. Julius Caesar sprak men van acta diurna of acta urbana, witte borden (zie album) die dagelijks op het forum voor de officiële berichtgeving zorgden. Deze vorm van informatie bleef heel de Romeinse tijd door bewaard en de inhoud ervan werd steeds uitgebreider.
De term acta wordt ook gebruikt voor de Acta Apostolorum of handelingen van de apostelen, de Acta Martyrum of martelaarsboeken, en de Acta Sanctorum, de reeks kritisch uitgegeven heiligenlevens waaraan sedert de zeventiende eeuw (Jan Bolland s.j., Antwerpen) gewerkt wordt. Zie hagiografie.
Tegenwoordig gebruikt men de term ook om er de gebundelde, vaak samengevatte teksten mee aan te duiden die op een congres of colloquium werden voorgedragen (Fr. actes, Eng. proceedings).