(Lat. arena = zand, de met zand bestrooide gevechtsruimte in het amfitheater). Scèneopstelling waarbij niet langer naar en tegenover het publiek gespeeld wordt zoals in het traditionele theater, maar waarbij het publiek in een grote cirkel rondom de centraal opgestelde scène geplaatst wordt; vandaar ook de termen axiale opstelling (lat. axis = as van een wiel) en cirkeltheater. Daarmee wilde men ingaan tegen een te strakke scheiding van het rollenpatroon spelers/publiek. Deze vernieuwing had wel een grote invloed op de betrokkenheid van het publiek, maar heeft de traditionele podiumopstelling niet kunnen verdringen. De arenaopstelling leent zich uitstekend voor intieme vormen van kamertoneel , workshops en laboratoria. Zie ook aulatheater*.
Literatuur: R. & H. Leacroft, Theatre and Playhouse, 1984.