(Eng.; de term slaat zowel op ‘beaten down’, d.w.z. terneergeslagen door de traditionele bourgeoiscultuur, als op ‘beatific’, d.w.z. in hogere geestessferen, en op ‘beat’ als ritme). Losse groep van Amerikaanse dichters en romanciers schrijvend in de tweede helft van de jaren 50 van de twintigste eeuw en verenigd door een gemeenschappelijke levensvisie. De beat-schrijvers revolteerden tegen de maatschappij, de politiek, tegen elk intellectualisme en tegen alle morele en culturele waarden. Ze streefden een ongebreidelde zelfrealisatie en zelfexpressie na, en dat via druggebruik, religieuze experimenten, jazzmuziek, vrije seks en een sensatievolle bohémien-levensstijl. Belangrijke beats waren Allen Ginsberg (‘Howl’, 1955), William Burroughs en Jack Kerouac, wiens On the Road uit 1957 de bijbel van de beatgeneratie genoemd wordt. De beweging kende geen lang bestaan, maar oefende toch een aanzienlijke invloed uit op vele schrijvers in de jaren 50 en 60. Zie ook Angry young men.
Literatuur: T. Parkinson (red.), A Casebook on the Beat, 1961. Beat Indeed, themanummer Restant, 1985. J. Skerl (red.), Reconstructing the Beat Generation, 2002. K. Hemmer, Encyclopedia of Beat Literature, 2006.