In de Griekse literatuur (o.a. bij Pindarus) een extatisch loflied op de wijngod Dionysus, bijgenaamd Dithyrambus. Dit loflied zong men aanvankelijk steeds in beurtzang (strofe– antistrofe); later werd het vrij van structuur en metrum. Toen ook andere goden en helden in een dergelijk loflied bezongen werden, was de dithyrambe nog nauwelijks te onderscheiden van de hymne. Deze dichtvorm duikt opnieuw op in de Duitse literatuur van de achttiende eeuw, o.a. in Goethes Wanderers Sturmlied.
Literatuur: B. Zimmerman, Dithyrambos: Geschichte einer Gattung, 1992.
Menu