(Fr. verkleiningsvorm van feuille = blad). Oorspronkelijk losse blaadjes als bijlagen van nieuwsbladen. Vandaar roman die in afleveringen in kranten verschijnt. Dit fenomeen deed zich voor het eerst voor in de Parijse kranten Journal des Débats en Le Siècle (begin negentiende eeuw). Het voorbeeld vond ook in het buitenland snel navolging. Feuilletonromans kregen een vaste plaats in de krant, naast korte verhalen, literaire essays, recensies, enz. De typische feuilletonromans worden gekenmerkt door een eenvoudige psychologie, een geestige conversatietoon en een grote dosis actie en spanning. Doorgaans eindigen de respectieve afleveringen op spannende, cruciale momenten (cliffhangers) waarvan de ontknoping in de volgende aflevering wordt beloofd. Dit door de periodieke verschijningsvorm geconditioneerde patroon van telkens opgedreven spanning en geretardeerde afwikkeling is sterk bepalend voor de verhaalstructuur en leeshouding.
Heel wat bekende literaire werken zijn destijds eerst als feuilleton verschenen (bv. romans van Dumas, Dickens, Thackeray; bij ons Millioenenstudiën van Multatuli). In de hedendaagse kranten worden de feuilletons meestal gemaakt door het verknippen van reeds verschenen populaire romans. Zie ook Soap.
Literautuur: W. Haacke, Handbuch des Feuilletons, 3 vols., 1951-1953.Literatuur H. Knobloch, Vom Wesen des Feuilletons. Theorie und Praxis des Feuilletons, 1961.Literatuur: A. Boon-de Gouw, ‘Feuilletons in de Rotterdamse pers in de jaren 1880-1920’ in themanummer Tijdschrift voor sociale geschiedenis, 1984, pp. 291-314.Literatuur: L. Queffélec, Le roman-feuilleton français au XIXe siècle, 1989.Literatuur: L. Dumasy (red.), La querelle du roman feuilleton. Littérature, presse et politique, un débat précurseur, 1836-1848, 1999.Literatuur:D. Aubry, Du roman-feuilleton à la série télévisuelle: pour une rhétorique du genre et de la sérialité, 2006.