Hoorspel (luisterspel, Eng. radio play). Door de radio uitgezonden toneelspel voor stemmen en geluidsdecor (eerste hoorspel: 1924). Aanvankelijk leunde het hoorspel zeer dicht aan bij het toneelmedium. Het genre kreeg zijn autonomie dankzij het zoeken naar een adequate vervanging van het visueel decor door een akoestisch. De mogelijkheden met de stemexpressiviteit werden uitgetest in innerlijke monologen, fictieve dialogen, associatiereeksen en montages. Geluidsdecor, sfeermuziek en de mogelijkheid tot een discontinue tijdsmontage droegen bij tot de aantrekkelijkheid van het genre. Bekende hoorspelschrijvers zijn F. Dürrenmatt, M. Frisch en Dylan Thomas (bv. Under Milk Wood, 1954). Grote ophef verwekte Orson Welles’ adaptatie van H.G. Wells’ The War of the Worlds, in 1938. Voor het Nederlandse taalgebied vermelden we o.m. L.P. Boon, Ivo Michiels (Samuel o Samuel, 1973), Dries Poppe (De trap, 1962) en Dick Walda (De stoute schoenen, 1982).
Literatuur: P. Lewis (red.), Radio Drama, 1981. Literatuur: I. Bulte, Het Nederlandse hoorspel. Aspecten van de bepaling van een tekstsoort, 1984. Literatuur: J. van Herpen, Men hoort zijn voetstappen: een onderzoek naar de opkomst van het oorspronkelijk Nederlandse hoorspel in de jaren twintig, 1996. Literatuur: W. Weber, Strukturtypen des Hörspiels – erläutert am Kinderhörspiel des öffentlich-rechtlichen Rundfunks seit 1970, 1997.