Het woord betekent oorspronkelijk ‘melodie, wijsje’. Vanaf de zevende eeuw v.C. ontwikkelt de nomos zich, binnen het kader van de Apollocultus, tot een specifieke kunstvorm: het betreft dan een plechtstatige solozang (met instrumentale begeleiding), waarin verschillende momenten uit de religieuze ceremonie ter ere van Apollo werden bezongen. Later vertoont de nomos meer en meer gelijkenis met de dithyrambe (koorgedeelten, vermenging van toonaarden en metra).
