(Gr. okto = acht). Adjectief gebruikt ter aanduiding van een versregel die bestaat uit acht lettergrepen. Het octosyllabisch couplet (met rijm) kwam vrij veel voor in de middeleeuwse poëzie, o.m. in de Franse romances (sien romance) , maar daarna verloor het zijn populariteit ten voordele van de hendecasyllabus, de alexandrijn en de pentameter.
Literatuur: S.T. Guthrie, ‘Machaut and the Octosyllabe’ in Studies in Literary Imagination, 1987, pp. 55-75.