(ook Byzantijnse roman). Berijmde, hoofse verhaalvorm die oosterse beschavingselementen,sprookje (sien – en sagemotieven verwerkt. De oosterse romans ontstonden o.i.v. de kruistochten, die de oosterse cultuur en levenswijze in het Westen bekend maakten. Zij verschenen in de tweede helft van de twaalfde en in de dertiende eeuw. In deze verhalen speelt de liefde een belangrijke rol. Bv. Floris ende Blancefloer; Florigout en Seghelijn van Jherusalem.