Paignion

(Gr. spel, speelgoed, grap). Benaming van lichte, speelse en schertsende poëzie in de antieke literatuur. Een vertegenwoordiger van dit soort poëzie was Theocritus. Het genre was vooral bekend in de vorm van het technopaignion (Lat. carmen figuratum), de voorloper van het figuurgedicht. In het hellenisme was het nl. de mode om door afwisseling in lengte van de versregels bepaalde voorwerpen na te bootsen.