Analysemethode van culturele en discursieve processen die, beïnvloed door het intertekstualiteitsdenken (sien intertekstualiteit) van Bakhtin en de psychokritiek van Charles Mauron, zich afzet tegen de marxistische opvattingen over sociale en economische tegenstellingen. De term wordt algemeen gebruikt voor een benaderingswijze van literatuur als een geheel van culturele aspecten en sociale praktijken in hun samenhang met de totale literaire productie van een maatschappij. De sociokritiek bestudeert m.a.w. hoe literatuur functioneert als een sociale instituties. In tegenstelling tot de traditionele, marxistisch georiënteerde literatuursociologie wordt de klemtoon gelegd op de status van het sociale in de tekst zelf. De sociokritiek, met vertegenwoordigers als Claude Duchet, Edmond Cros en Pierre Zima, is erop gericht te expliciteren hoe het sociale discours op de literaire tekst inwerkt, hem vormt en hem omgeeft (M. Angenot: “l’inscription du discours social dans le texte littéraire”).
Literatuur: C. Duchet, Sociocritique, 1979. M. Angenot & R. Robin, ‘L’inscription du discours social dans le texte littéraire’ in Sociocritique/Sociocriticism, 1985, pp. 53-82. E. Cros, Theory and Practice of Sociocriticism, 1988. P.V. Zima, Manuel de sociocritique, 2000.