Stichomythie

(Gr. spreken met telkens één versregel). Traditioneel bestanddeel van de dialoog in een toneelstuk, wanneer nl. in een levendige woordenwisseling twee personen telkens afwisselend één versregel uitspreken. Bv. Molière, Les femmes savantes, IV, 5; 1451 e.v.: de dialoog tussen Henriette en Clitandre:

            H.: Pour mon coeur, vous pouvez vous assurer de lui.

            C.: Je ne puis qu’être heureux, quand j’aurai son appui.

            H.: Vous voyez à quels noeuds on prétend le contraindre.

            C.: Tout qu’il sera pour moi, je ne vois rien à craindre.

Nevenvormen zijn de distichomythie en de hemistichomythie, waarbij de personages afwisselend een dubbelvers (distichon )of een halfvers (hemistichion) uitspreken.

Literatuur: W. Jens, Die Stichomythie in der frühen Griechischen Tragödie, 1955.