(Lat. arte factus = kunstig gemaakt). Term geïntroduceerd door de Praagse structuralisme Jan Mukarovský om het literaire werk in zijn (gefixeerde) materialiteit aan te duiden, en dit ter onderscheiding van het ‘esthetisch object’, d.w.z. de realisatie van het artefact in het bewustzijn van de lezer. Elke concretisering van de objectieve gegevenheid van het kunstwerk is ingebed in een verwachtingshorizon, nl. een consensus over de artistieke normen op een bepaald ogenblik. Dit betekent dat rond eenzelfde artefact in de loop van de (werkings)geschiedenis verschillende esthetische objecten geconstitueerd kunnen worden.
Literatuur: J. Mukarovský, Aesthetic Function, Norm and Value as Social Facts, 1979 (1935). C. Kattenbelt, ‘Theater als artefact, esthetisch object en scenische kunst’ in Tijdschrift voor Theaterwetenschap, 1993, pp. 51-85.