(Lat. toegeving). Retorische techniek waarbij de redenaar toegeeft dat de tegenpartij gelijk heeft op een punt van ondergeschikt belang; aldus kan de concessio vaak de ironie benaderen. Een bekend voorbeeld van ironische concessio vindt men in de redevoering van Marcus Antonius (scène III, 2) in Shakespeares Julius Caesar (1599): de spreker geeft herhaaldelijk toe dat zijn tegenstanders “honourable men” zijn, maar deze woorden krijgen in de zich wijzigende context een steeds grimmiger ironisch karakter.
Menu