(Gr. palin-dromein = weer terug lopen; cf. Lat. versus recurrentes). Vorm van anagram, nl. een woord (lepel, nemen) of zelfs een tekstje (‘Madam, I’m Adam’; Sir, I’m Iris’) dat ook van achteren naar voren kan worden gelezen. In ruimere zin kan het ook twee verschillende woorden betreffen (neger/regen; Roma/amor). Daardoor kan, zoals in het laatste geval, betekenisvermenging optreden. Zie bv. P. Lateur, Amor in Roma. Liefdesavonturen van Catallus tot Claus, 2006. Zie ook Kreeftdicht.
Literatuur: B. Grothues, Anna sust Susanna: een verzameling palindromen, chronogrammen, anagrammen, calembours en kabbala’s, 1979. H. Pfeiffer, ‘Die Hohe Schule des Pegasus. Palindrompoesie mit Bedeutungsumkehr’ in Arcadia, 1987, pp. 301-304. Battus, Opperlans!, 2003, ug.