(Gr. pente = vijf; metron = maat). In de antieke metriek in feite een dactylische hexameter met een catalectische (sien Catalectisch) derde en zesde voet. Beide onvolledige, halve hexameters (hemiëpes) worden gescheiden door een diaeresis: gtigtigqguiguio . De naam pentameter (Gr. vijf versmaten) ontstond doordat deze versvorm verkeerdelijk werd gelezen als: kuikuikkiukiuk. Hij werd alleen gebruikt in de tweede regel van het elegisch distichon. Ook in de poëzie der Germaanse talen komt de pentameter voor; in het Nederlands, o.a. bij de Tachtigers, meestal met jambische metrum (bv. Gorter, Mei). In de Engelse literatuur is de jambische pentameter de meest gebruikte versvorm, bijzonder in het rhyme royal, het heroïsch couplet en het sonnet en verder in tal van epische (Milton) en dramatische (Shakespeare) werken in blanke verzen.