(Lat. onderzoek, navraag; synoniem exquisitio). Bijzondere vorm van een dialogische sermocinatio, nl. een imaginaire dialoog van de redenaar met de tegenstander van zijn stelling of met het publiek, waarbij de redenaar een imaginaire vraag of bewering van zijn opponent vragend herhaalt en daarop zelf een tegengesteld antwoord geeft. Dit laatste wordt subiectio genoemd (Lat. subicere = plaatsen onder, laten volgen op, toevoegen).
Bv. Domus tibi deerat? at habebas;
pecunia superabat? at egebas.
(Je had geen huis? maar je had er wel één;
je had geld over? maar je had er tekort.) (Cicero, Pro Scauro, 45)