(Gr. pleon = meer). Stijlfiguur waarbij een voor de hand liggend aspect of een vanzelfsprekende eigenschap, die reeds impliciet aanwezig is in de benaming van het hele begrip, nog eens extra wordt verwoord, meestal om er de nadruk op te leggen, soms gewoon ter versiering. Vaak echter volgt een pleonasme uit slordig taalgebruik. Bv. het rode bloed van het hert maakte een vlek in de witte sneeuw; een ronde cirkel; opzettelijke brandstichting. Zie ook Tautologie en epitheton.
