(Gr. pro-pempein = vooruit zenden, uitgeleide doen). In de oudheid zeer geliefd poëtisch genre, nl. een gedicht waarin men aan een afreizende vriend of geliefde het allerbeste toewenst. Bv. Horatius, Oden I, 3, gericht aan Vergilius. Omgekeerd is een apopemptikon het afscheidsgedicht van iemand die vertrekt voor hen die achterblijven (Gr. apo-pempein = weg-zenden, laten gaan).