(Lat. kleur). Retorische term voor de manier waarop een spreker een feit ‘kleurt’. Meestal wordt de term toegepast op de gerechtelijke rede bij de minutio of amplificatio*. Veralgemenend spreekt men over ‘colores rhetorici’ als stijlverschijnselen in de retoriek*.
Literatuur: L. Arbusow, Colores rhetorici, 19632.
Menu