Stroming in de Franse literaire kritiek en stilistiek aan het begin van de twintigste eeuw en vooral prominent vanaf de jaren 20 en 30, die de opvatting huldigde dat de betekenissen van een tekst uit de tekst zelf verklaard moesten worden. Hoewel hierachter natuurlijk een (impliciete) theorie van deLiteratuur: schuilging, was de explication de texte toch vooral een interpretatiemethode, die, als het zo uitkwam, bv. ook door geesteshistorici (zie Geistesgeschichte) als hulpmiddel werd gebruikt. Tot een explicitering van de theorie kwam het niet. Dat gebeurde in Frankrijk pas in de jaren 60 met de Nouvelle critique. Zie ook Autonomiebewegingen.
Literatuur: D. Bergez, L’explication de texte littéraire, 1989.