(synoniem onomatopee < Gr. onoma = naam; poiein = maken, voortbrengen). De vorming en het gebruik van een woord waarvan de klanken (met variaties in diverse talen) gekozen zijn met het oog op het imiteren van een geluid of auditieve indruk, bv. miauw, koekoek, sissen, gonzen, ritselen, klateren. In de barokliteratuur putte men de expressieve mogelijkheden van klanknabootsing ten volle uit, maar in de hedendaagse literatuur wordt er nog slechts zelden gebruik van gemaakt, behalve in strips (sien strip) .
Literatuur: O. De Rudder, Ces mots qui font du bruit: dictionnaire des onomatopées, interjections et autres vocables d’origine onomatopéique ou expressive de la langue française, 1998.