Begrippenpaar geïntroduceerd door F. de Saussure om het object van de linguïstiek te bepalen. Onder ‘langue’ wordt verstaan: het taalsysteem, de virtuele en abstracte structuur van een taal. Met ‘parole’ wordt bedoeld: het taalgebruik, de concrete actualisering in gesproken of geschreven uitingen. Is langue de code, dan is parole de boodschap; is langue het collectieve aspect van taal, dan is parole het individuele gebruik. De taalkunde zou zich, volgens de Saussure, vooral op de langue moeten toeleggen. Critici stellen zowel de juistheid van deze dichotomie ter discussie als haar bruikbaarheid bij de objectbepaling van de taalkunde. Zie ook competentie/performantie en diachronie/synchronie.
Literatuur: F. de Saussure, Cours de Linguistique Générale, 1916.