(Gr. litos = eenvoudig). Stijlfiguur waarbij men schijnbaar iets verkleint of afzwakt om de zaak te bevestigen of te beklemtonen. Doorgaans gebeurt dat door ontkenning van het tegendeel. Zoals bij hyperbool, maar dan in omgekeerde zin, is er een disproportie tussen de beschrijving en hetgeen beschreven wordt. De litotes wordt vaak aangewend met ironische (sien ironie) bedoeling. Daarbij kan de hoorder zich baseren op signalen uit de context: moet hij de uiting als litotes opvatten of letterlijk? Bv. ‘niet kwaad’ i.p.v. ‘zeer goed’; ‘hij zag er niet netjes uit na dat ongeval’ i.p.v. ‘hij was met bloed bedekt’.
Zie ook understatement, eufemisme.